Mensen die zich laten cremeren, gaan uit van de veronderstelling dat ze geen last zullen hebben van de verbranding van hun lichaam. In het boek Een Blik in het Hiernamaals van Jozef Rulof staat beschreven op welke wijze een overledene hier wel last van heeft. Hoe is dat mogelijk? In het boek wordt eerst beschreven wat er precies gebeurd bij het sterven. Op het moment dat de lichamelijke dood intreedt, zijn de meeste mensen in gevoel nog niet onmiddelijk los van hun lichaam. Daarvoor zijn ze tijdens hun leven op aarde te innig verbonden geraakt met hun lichamelijke belevingen. Die verbondenheid verschilt van mens tot mens. De ene mens verbindt zich sterker met zijn lichamelijke gevoelens dan de andere mens. Dit komt tot uitdrukking in de mate waarin we ingesteld zijn op lekker eten en drinken, sekualiteit, comfort etc.. Sommige mensen gebruiken alle cosmetische middelen om hun lichaam in de gewenste vorm te boetseren. Ze vereenzelvigen zich zo met hun lichaam dat hun uiterlijk voorkomen elke minuut van hun bewsutzijn vult. Hoelang zullen zij nodig hebben om straks van hun lichaam los te komen?
De meeste mensen beginnen pas na hun dood aan het loslaten van het lichamelijke beleven. Ze staan dan voor de taak om al hun gevoel uit hun lichaam te trekken. Dat gevoel hebben ze nodig om hun bewuste voortbestaan in het hiernamaals op te bouwen. Omdat de meeste mensen tijdens hun aardse leven veel gevoel op hun lichamelijke ervaringeninstelden, hebben zij na het sterven meer dan een week nodig om ditgevoel terug te trekken. Voor veel mensen duurt dit zelfs langer dan een maand. Dit is geen probleem als het lichaam begraven wordt, dan krijgen ze de tijd die ze nodig hebben om op een natuurlijke wijze van hun lichaam afscheid te nemen. Zolang als ze niet al hun gevoel terug hebben kunnen halen, blijven ze in gevoel verbonden met hun lichaam. Hierdoor voelen ze nog tot op zekere hoogte wat er met hun lichaam gebeurt. Hoe meer gevoel nog op het lichaam gericht is, hoe meer ze voelen wat hun lichaam ondergaat. Wanneer hun lichaam gecremeerd wordt, voelen ze die verbranding in de mate waarin ze in gevoel nog met hun lichaam verbonden zijn.
Bron: Reisgids Ons Hiernamaals van Stichting GWG.
In ‘Een Blik in het Hiernamaals’ wordt de gerichtheid op de lichamelijke beleving gezien als onderdeel van het hele voelen en denken dat op de aardse materie gericht is. Hoe meer men gericht is op het vergaren van bezittingen, op rijkdom en macht, hoe meer gevoel verweven geraakt met de aardse materie. Door die materiële gehechtheid kost het veel tijd om los te komen van het lichaam, want dat lichaam is de verbinding met het aardse bezit. Hoe hechter het gevoel verstrengeld zit met het lichaam en de aardse materie, hoe meer de overledene de verbranding van zijn lichaam zal voelen.. Zijn er mensen die vrij zijn van de gehechtheid aan aards bezit, en die geen last hebben van de crematie? In ‘Een Blik in het Hiernamaals’ wordt uitgelegd dat het om ons hele gevoelsleven gaat. Om totaal geen last te ervaren, mag er geen enkel gevoel en geen enkele gedachte meer besteed worden aan de lichamelijke beleving en het aardse bezit. Maar wat voelt en denkt men dan wel?Gevoelens en gedachten die ingesteld staan op wat we voor onze medemenskunnen doen om die vooruit te helpen, stijgen uit boven het eigenlichamelijke beleven. Hoe meer gevoelens van onbaatzuchtige liefde we hebben, hoe vrijer we worden van ons eigen lichaam, omdat we dan buiten het materiële en het eigenbelang gaan denken. Hoe meer universele liefde we voelen, hoe groter het deel van ons gevoelsleven wordt dat niet meer gericht is op de materie en op onszelf. Wanneer dat deel van ons gevoelsleven het overwicht krijgt, en de meeste gevoelens en gedachten vervuld zijn van liefde voor alles wat leeft, zullen we nog weinig beroerd worden door wat er met ons lichaam gebeurt. Mensen die elke seconde van hun aardse leven vervuld zijn van onbaatzuchtige liefde, zouden slechts in geringe mate last hebben van decrematie. Maar volgens ‘Een Blik in het Hiernamaals’ leven er op aarde geen mensen die geestelijk zo ver geëvolueerd zijn. Die graad van universele liefde bereikt de mens pas in de vierde lichtsfeer van het hiernamaals.
Bron: Reisgids Ons Hiernamaals van Stichting GWG.
Citaat 43 Jozef Rulof: “Voortaan zal het onze taak zijn, de mensen hiertegen te waarschuwen en wanneer zij weten, hoe afschuwelijk het is, dan bereiken we misschien dit, dat zij zullen besluiten, zich later niet te laten verbranden ..... Deze crematie moet je bijwonen, hoe zwaar het je ook moge vallen... Toch zullen er velen zijn, die zich niet aan onze woorden storen, maar al zijn het er maar enkelen, die dit wél doen, dan zullen wij al heel dankbaar zijn ...”
In ‘Een Blik in het Hiernamaals’ wordt een beroemd dirigent gevolgd van wie het hele gevoelsleven gericht was op het vergaren van nog meer aanzien en bezit. Doordat hij geen enkele liefdevolle gedachte kon vormen, was zijn hele persoonlijkheid uitsluitend gericht op zijn eigenbelang. Gevolg gevend aan zijn laatste wilsbeschikking werd hij gecremeerd. Omdat hij nog volkomen ingesteld stond op zijn lichaam en zijn aardse bezit, beleefde hij de verbranding als een levend verbrand worden. Deze traumatische ervaring bracht hem in een geestelijke shock. Jozef Rulof vergelijkt die toestand met de wroeging van een moordenaar die zijn moord zou willen terugdraaien. De mens die voelt dat hij verkeerd gehandeld heeft en beseft dat hij die daad in zijn verdere leven niet meer goed kan maken, kan zo sterk verteerd worden door wroeging, dat al zijn gedachten daarop gericht blijven als een obsessie. Op een dergelijke wijze bleef de dirigent alsmaar denken aan de verbranding van zijn lichaam, wat hij wel zou willen terugdraaien, maar niet kon.Uiteindelijk zal ook deze dirigent deze geestelijke schok te boven komen,maar dat kan tientallen tot honderden jaren duren. Wanneer dedirigent zover komt dat hij geen enkele gedachte meer aan zijn aardsebestaan besteedt, zal hij bevrijd zijn van zijn traumatische ervaring.
Bron: Reisgids Ons Hiernamaals van Stichting GWG.
Door het begraven van het lichaam krijgt elke overledene voldoende tijd om in rust afscheid te nemen van het aardse leven. Wanneer hij al zijn gevoel terug heeft kunnen halen uit zijn lichaam, kan hij zich in gevoel richten op zijn voortleven in het hiernamaals. Hij gaat dan naar de geestelijke wereld die in overeenstemming is met zijn gevoelsleven.
Bron: Reisgids Ons Hiernamaals van Stichting GWG.
De algemeen geldende en voor de godsdienstige mens rustgevende opvatting, dat de tijdsduur van 3 tot 5 dagen tussen het sterven zelf en de crematie de zekerheid geeft, dat uitsluitend het stoffelijk overschot in de verbrandingsoven gaat, mist elk realiteitsbesef. Soms duurt het jaren voordat de definitieve scheiding voltrokken is. Het na het sterven verbonden blijven van onze geestelijke persoonlijkheid aan het stoffelijke stelsel is een gevolg van een lagere gevoelsafstemming. Als nu de natuurlijke, geleidelijke weg van de begrafenis wordt verlaten en de crematie daarvoor in de plaats wordt gezet, dan zal, hoe afschuwelijk dit ook moge klinken, deze geestelijke persoonlijkheid de snelle verassing van het lichaam moeten doorstaan, met alle pijn en smart die daarbij hoort. Ook bij het begraven blijft deze mens wel aan zijn stoflichaam vastzitten, maar dit vastzitten is vér te verkiezen boven crematie. Zelfs die mens met een "beter-ik" en die afstemming heeft op de derde of vierde sfeer, mist aan gene zijde iets en zal er last van ondervinden, ondanks dat deze mens van de crematie zelf weinig voelt. En wie op aarde durft van zichzelf te zeggen tot welke sfeer hij/zij behoort??!! Voor kinderen tot en met veertien jaar geldt echter dit alles in veel mindere mate. Het gaat om volwassen mensen, die door een 'wilsbeschikking' hebben verklaard om gecremeerd te worden.
Alette
Niet alleen Jozef Rulof heeft geschreven over de gevolgen van crematie maar ook Mirra Alfassa .
“The human consciousness is an amalgam of concentric sheaths, and amongst these, the one closest to the physical body is called the elemental consciousness. This elemental consciousness continues to persist in the body for a few days or more even after the heart-beats have stopped and the soul has departed. If the body is prematurely cremated before this elemental consciousness has departed, the disembodied soul receives a shock wave”. It is for this reason that the Mother burial recommended.
Bron: Integral Yoga of Sri Aurobindo & The Mother (Mirra Alfassa)
*Biografie Mirra Alfassa: Mirra Alfassa 1878 -1973 werd geboren in Parijs uit een Turkse bankier en een Egyptische vrouw. Vanaf haar prilste jeugd was Mirra telepathisch begaafd en zag ze aura’s rond de mensen. Op zesentwintigjarige leeftijd komt ze in Noord-Afrika in contact met de excentrieke Max Théon, die nog met Blavatsky had samengewerkt om paranormale verschijnselen op te wekken in Egypte. Deze verklaarde haar dat een nieuwe mensheid aan het ontstaan was. In 1914 ontmoet ze voor het eerst Sri Aurobindo in Pondicherry India. Het was een herkenning. Tien jaar eerder had ze hem al in een visioen gezien. Ze krijgt darshan van Aurobindo, waardoor haar geest wordt bevrijd van het denken. Na een verblijf van vier jaar in Japan, komt ze in 1920 terug naar Pondicherry, waar ze samen met Aurobindo en later alleen de ashram leidt.Sri Aurobindo en de Moeder (zo werd Mirra Alfassa genoemd) hebben al die jaren gewerkt aan het veredelen van de mens en de wereld. Ze hebben tal van boeken geschreven. In 1968 stichtte de Moeder Auroville in India, experimentele stad in Tamil Nadu, Zuid-India.
Bron: Auroville handboek
*Biografie Jozef Rulof: 1898- 1952 was een nederlands medium, schrijver, schilder genezer en spreker. Hij schreef ongeveer twintig boeken over leven en dood en het hiernamaals.Het belangrijkste thema in deze leer is dat er geen dood is. De mens zal sterven wanneer het fluïdekoord, dat lichaam en geest met elkaar verbindt, breekt. De geest zal dan het lichaam verlaten en zal terugkeren naar het vonkstadium om te wachten op een nieuwe geboorte, of zij zal een geestelijke bestaanswereld betreden die zal zijn afgestemd op de persoonlijkheid van de overledene. Rulof verwerpt crematie. Hij stelt dat crematie een schok en lijden zou veroorzaken voor de overledene. Mensen die afgestemd zijn op een sfeer van licht zullen er in mindere mate last van hebben, maar mensen die zijn afgestemd op een onbewuste sfeer zullen geestelijk verbrand worden.
Bron: Wikipedia
Ook volgens de Kabbala (Joodse mystiek) verlaat de ziel het lichaam niet onmiddellijk na de dood. Een abrupt vertrek zou intens pijnlijk zijn voor de ziel. De geleidelijk ontbinding van het lichaam stelt de ziel in staat langzaam het lichaam te verlaten en te acclimatiseren aan zijn nieuwe toestand.
Neem gerust contact met ons op
